Vorige week vond er een openbare hoorzitting plaats over de verbouwing van twee woningen tot twee hotels. Daarover stelde DZ  in maart al technische vragen. Want hoezo moeten woonhuizen worden omgebouwd tot hotelletjes in een buurt die omringd is door grote hotels? Klopt dat eigenlijk wel?

De buurt is al jaren bezig om in samenspraak met de gemeente verkamering, woningsplitsing en Airbnb uit de buurt te weren. En dan geeft de gemeente hier wel een vergunning voor. Ondertussen wonen een aantal Bulgaren met gezinnen in de betreffende woningen en er wordt regelmatig overlast gemeld. Precies daarom is de buurt zo fel tegen verkamering en opsplitsing. 

De aanvraag voor de verbouw van twee woonhuizen naar twee hotels aan de Hogedijk in Zaandam werd ingediend in 2023 en wordt door de gemeente Zaanstad behandeld onder het stelsel van de Wet algemene bepalingen omgevingsrecht (Wabo). 

“De gemeente heeft de verbouw van de woningen naar twee hotels beoordeeld als passend binnen de voorschriften van het vigerende bestemmingsplan. Bij de maak van het bestemmingsplan is reeds afgewogen dat de vestiging van een hotel op deze locatie passend is.” 

Er is volgens de gemeente dan ook geen ruimte om in dat kader voorschriften te stellen om hotels in die gebied te beperken. “

Deze afweging is reeds gemaakt bij de vaststelling van het bestemmingsplan. Er geldt op deze locatie een ‘gemengde bestemming, waardoor meerdere functies zijn toegestaan.”

Vergunningaanvragen worden getoetst aan geldende wet- en regelgeving, aldus de gemeente.

“Bij uitblijven van weigeringsgronden, dient een vergunning te worden verleend. Een vergunninghouder dient zich aan een afgegeven omgevingsvergunning te houden. Afwijken van de vergunning heeft tot gevolg dat hier handhavend tegen op getreden kan worden.”

De aanvrager voor Hogedijk 147 en 149 is tevens door de gemeente gewezen op de verplichting voor een horeca-exploitatievergunning (volgens de APV) voor het exploiteren van een hotel. Die was in maart 2024 nog niet aangevraagd. 

“De behandeling van deze aanvraag vroeg meer tijd dan de resterende termijn, waardoor het beslistermijn werd verlengd. De verlenging was nodig doordat we intern op advisering moesten wachten en deze daarna (juridisch) gecontroleerd en beoordeeld moesten worden. Om een zorgvuldige afhandeling van deze aanvraag te waarborgen was extra tijd nodig.”

Dat duidt erop dat er geen standaard aanvraag was gedaan. In het algemeen geldt dat vergunninghouders (of diens aannemer) de start van vergunningplichtige werkzaamheden dienen te melden bij de toezichthouders.

“In de praktijk blijkt echter dat dit niet altijd of te laat gebeurt, waardoor de toezichthouders pas geconfronteerd worden met werkzaamheden of (nieuw) gebruik wanneer de omgeving hier overlast van ervaart. Helaas ontbreekt er handhavingsbeleid en is er onvoldoende capaciteit om alle niet gestarte en/of niet gemelde realisaties te monitoren. Voor de locatie aan de Hogendijk 147 geldt dat er al een handhavingsgeschiedenis aanwezig was. Dit in combinatie met de opgedane ervaringen heeft ervoor gezorgd dat de locatie verscherpt toezicht kent.”

Dat de buurtbewoners van de woningen aan de Hogedijk bezorgd zijn is dus helemaal niet zo verwonderlijk. Het verbouwen van woningen naar meerdere hotelletjes zou in de huidige tijden van woningnood al een weigeringsgrond moeten zijn. Zeker als de betreffende panden door de eigenaar al zijn volgepropt met Bulgaren. Het gaat dus niet om twee naast elkaar gelegen hotels voor toerisme. Het ene na het andere ‘hotel’ voor langdurige opvang van psychische patiënten of arbeidsmigranten is een reden om de bezwaren van omwonenden, die er in dit geval al jaren bezwaar tegen maken, serieus te nemen. Een tweede weigeringsgrond, dus.

We wachten de uitspraak van de hoorcommissie met interesse af. Ondertussen moet er iets bedacht worden:  er moet handhavingsbeleid komen en er moet in bestemmingsplannen worden opgenomen dat woningen en winkels verbouwen tot hotels niet onder ‘gemengde bestemming’ valt. Lering trekken heet dat.

Fijne week 

Johan Philips

Ik weet niet hoe andere mensen vergaat, maar ik kan het woord ‘duurzaamheid’ niet meer horen. Heel Nederland moet van de politiek al jaren verduurzamen, want het is klimaattechnisch 1 minuut voor 12, maar dan ook zelf voor die juiste infrastructuur zorgen is er niet bij.

Heel even kreeg ik er zelf lol in. Spouw- en vloerisolatie, zonnepanelen, inductiekookplaat, het kwam er vóór de nieuwe badkamer, de nieuwe zonwering en de nieuwe schutting. Die zijn er daardoor eigenlijk nog steeds niet. 

Verduurzamen, duurzaamheid, ik krijg spontaan braakneigingen als ik het opschrijf. 

De energieleveranciers zijn hogere terugleverkosten gaan rekenen en hebben de tarieven voor terugleververgoeding met gemiddeld 60% verlaagd. Dat heet dubbel genaaid worden. De netbeheerder heeft daarbij ook nog eens zijn tarieven voor netbeheer verhoogd.  Maar blijven verduurzamen, mensen! 

Minister twijfelkontje Hermans wil nu dat Nederland versneld gaat ‘elektrificeren’. Daar was ik al bang voor. ‘Duurzaamheid’ slaat niet meer aan, dus stappen we over op ‘elektrificeren’. Om moedeloos van te worden. Zonnepanelen, warmtepomp, elektrische auto, en alles steeds meer op eigen kosten.

Ten eerste moet iedere zonpaneeleigenaar aan de thuisbatterij, die je binnen vijf jaar terugverdient. Dat zeiden ze van de panelen ook, maar dat bleek een worst die minder lekker was dan toen ze hem voorhielden. 

Ten tweede dan in razend tempo de capaciteit van het net overal in Nederland worden opgeschroefd. Terugleveren kan al helemaal niet meer WANT HET NET IS VOL!

Ten derde moeten heel veel Nederlanders, om de boel brandveilig te houden, aan nieuwe en veiligere huishoudelijke apparaten én misschien we nieuwe kabels en groepenkasten. Want Hermans wil dat iedereen tijdens zonpiekuren de vaatwasser, wasmachine en droger tegelijk aanzet. Als je dan op je werk zit moet je er wel zeker van zijn dat thuis alles veilig werkt. Dus oudere apparaten de deur uit en ieder machientje op een eigen groep. 

Ten vierde moet iedereen een elektrische auto, waarvoor extra laadpalen geplaatst gaan worden in de straten. Of je moet een kleinere benzineauto, want door meer E-auto’s en hun speciale parkeerplaatsen blijft er minder ruimte over voor de gewone auto’s over in de straat.

Ik weet het, ik zie elektrische beren op de weg. Dat komt omdat ik een beetje duurzaammisselijk ben.

Hermans wil heel snel tienduizenden transformatorhuisjes in de gemeenten erbij. Zorg daar eerst maar voor. Een goed en efficiënt werkend net en dan ga ik er eens over nadenken.

Fijne week
Johan Philips

Ook bij de buren was een kaart van “Thuisbatterijproject Zaanstad “ in de bus geschoven. Toen ik thuiskwam stond de buurman bedenkelijk omhoog te kijken naar de zonnepanelen op zijn dak.

Ik keek met hem mee.

“Alles oké, buur?” Vroeg ik. Hij vertelde over die kaart in Zaans groen, die vermeld dat je nog tot 1 november kan inschrijven op het collectief om zo’n batterij aan te schaffen.

Ik vertelde wat ik daarvan vond:

Die kaart komt niet van de gemeente. De gemeente doet alles in het blauw. Die kaart komt van een bedrijf die jou en de rest graag thuisbatterijen wil verkopen, het liefst met een financieringsregeling, want dan kunnen ze rente rekenen. Vervolgens kun je nog niet eens een dagopbrengst van jouw acht zonnepanelen in zo’n batterij opslaan. Je zal dus je huishoudelijke apparaten moeten inruilen voor apparatuur met timers, zodat ze aangaan als jij op je werk bent. Lekker duur en niet zo’n veilig idee. 

“We zijn er met zijn allen toch weer ingestonken, buur.” Zei ik. Neem toch zonnepanelen, zeiden ze. En een elektrische auto. Ga van ‘t gas af, zeiden ze. Milieu hier, klimaat daar. En toen de panelen met hun fijne terugverdientijd op het dak lagen en de gaskraan dicht stond gingen ze de saldering afschaffen en het terugleveren berekenen. Het net kan de teruglevering en de laadpalen niet eens aan.

Ik schaf helemaal niets meer aan omdat regering of de klimaatgekkies dat graag willen. Ik trek die panelen zo weer van mijn dak en donder ze op het Binnenhof neer. Klaar met dat gezeur.

“En nu ga ik even naar de slager, want ik wil een runderlappie stoven op mijn elektrische kookplaat.”

Fijne week 

Johan Philips