We hadden het kunnen weten. Om de verkoop van veel te dure elektrische auto’s te stimuleren gaat minister Madlener van infrastructuur het gebruik van de conventionele benzineauto nog duurder maken. En dat omdat de klimaatdrammers van D66 zo nodig willen weten wat Madlener gaat doen aan de dalende verkoopcijfers van E-auto’s.

Er verdwijnen veel van de belastingvoordelen voor elektrische rijders. Sinds januari is de aanschafsubsidie al afgeschaft en worden elektrische wagens niet langer vrijgesteld van wegenbelasting. Vanaf 2026 wordt het bijtellingstarief voor elektrische auto’s gelijk aan dat voor brandstofauto’s en wordt de wegenbelasting dan opnieuw verhoogd, naar driekwart van het reguliere tarief.

De gewone man zal nooit een elektrische auto kunnen bekostigen. Zeker niet nu ook de voordelen van zijn zonnepanelen hem eerder zijn afgenomen. De gewone man moet en zal ieder voordeel worden ontnomen om de klimaatdoelstellingen te halen. 

De in Nederland toch al veel te hoge benzineprijzen gaan €0,26 omhoog. Het is ronduit schandalig! 

Madlener is blij met de opkomst van de elektrische auto: het voertuig scoort immers ‘enorm goed’ wat betreft de uitstoot van stikstof, fijnstof en CO₂. Het afschaffen van de belastingvoordelen is volgens hem jammer, maar financieel noodzakelijk. Hij begrijpt dat dit het vertrouwen van elektrische rijders in dit kabinet niet ten goede komt. ‘Vertrouwen komt te voet en gaat te paard’, aldus de minister.

Dus wat te doen? Het vertrouwen van benzinerijder Jan Modaal in dit kabinet moet  gelijkwaardig aan dat van de E-rijders dalen. Samen uit samen thuis, toch? 

In Den Haag vergeet men klaarblijkelijk dat voor al die elektrische batterijen grondstoffen nodig zijn die elders in de wereld uit oerwoudgrond moeten worden gehaald. Daardoor worden CO2 vreters en zuurstofmakers (bomen) in razend tempo gekapt. Om de kosten van de batterijen te drukken laten we ze in China maken. Lekker goedkoop en goed voor de Chinese economie. Als die goedkope batterijen in Europa in auto’s, scooters of fietsen worden gebouwd zijn ze ondertussen al drie keer zo duur geworden. Ach, alles voor de klimaatdoelstellingen in dat kleine stipje op de wereldkaart: Nederland.

Daar gooit de de mopperende burger de economie niet plat. Daar slaakt de burger een diepe zucht en werkt hij/zij zijn/haar rug kapot en zijn/haar humeur om zeep om het  klimaatgezwets van politici te bekostigen.

In Zaanstad denkt men ook niet mee met de eigen inwoners. Er worden overal elektrische laadpalen geplaatst en daarbij twee parkeerplaatsen gereserveerd voor E-auto’s. Vervolgens staan die palen er maandenlang ongebruikt met een vuilniszak over de P-borden, want er is geen E beschikbaar. 

In Zaanstad doen ze graag mee met het drammen. 

Een pilot om een Krommenieër buurt van het gas af te halen is het nieuwe plan. Er is een tekort aan elektriciteit en in het kader van vraag en aanbod zal er meer elektriciteitsverbruik worden en zal de elektriciteit daardoor voor iedereen duurder worden. 

Mijn advies: weiger mee te doen met die pilot. Laat je als bewoners niet een subsidie of ander voordeel beloven, want je weet; opeens vervalt iedere belofte en betaal je je blauw. Sta er in ieder geval op dat de gasleiding aangesloten blijft liggen, zodat je zo weer terug kan als de kluit belazerd wordt. 

Laat de overheid eerst maar eens voor heel Nederland de zaakjes goed op orde maken voordat ze de welwillende burgers in het ongeluk storten. Laat ze eerst de schade die de Ruttes, Kaagjes, Jettes en Timmermannen in de afgelopen jaren hebben aangericht weer repareren, voordat we nog één zuurverdiende euro van de belastingbetaler gaan uitgeven aan dit soort onzekere projecten. 

Pot-Jan-dikkie-nog-es-an-toe-zeg. (En dan houd ik me nog in)

Fijne week

Johan Philips

Minister Mona Keijzer (Volkshuisvesting en Ruimtelijke Ordening) diende in februari een wetsvoorstel in om voorrang voor statushouders voor sociale huurwoningen te schrappen. Dat vindt zij noodzakelijk om de schaarste op de woningmarkt eerlijk te verdelen, en te zorgen voor gelijke kansen voor alle woningzoekenden.

De regio Zaanstreek-Waterland wil daar echter niets van weten, het wetsvoorstel zou meer kosten en daklozen opleveren, en de woningnood wordt er niet mee opgelost. In een gezamenlijk statement vragen ze minister Mona Keijzer haar idee te laten vallen.

Onze burgemeester Jan Hamming noemt het wetsvoorstel tegenstrijdig. Gemeenten blijven namelijk wettelijk verplicht om statushouders te huisvesten, maar kunnen dat straks niet meer met voorrangs- of urgentieregelingen doen. “Dat leidt tot een onuitvoerbare taak. Zonder huisvesting van statushouders in sociale huurwoningen zal de doorstroom uit de opvang stokken. Zonder doorstroom raken opvanglocaties waarschijnlijk overspoeld. Zeker omdat volgens de gemeenten één op de drie mensen in deze centra al een verblijfsvergunning heeft. Dat leidt tot meer daklozen en hogere kosten voor alternatieve vormen van huisvesting en maatschappelijke opvang. Dit zet de leefbaarheid en veiligheid onder druk.”

Aan de andere kant, vaak is de reden om naar Nederland te komen juist omdat je hier zo fijn snel een woning krijgt en daarbij geholpen wordt aan een baan of uitkering. Dat is nou net wat de Nederlandse regering wil tegengaan. Een slechte doorstroming vanuit het AZC naar sociale huurwoningen helpt daarbij. wordt je dan toch statushouder, dan ben je Nederlander en moet je net als alle andere Nederlanders braaf zo’n 11-17 jaar je beurt afwachten. 

Nee, natuurlijk lost het de woningnood niet op. Maar er zijn ook in Zaanstad veel kleine gezinnen en starters bij wie de nood hoog is, meneer de burgemeester. En dan helpt het niet dat je een passende woning al bij een bezichtiging aan je neus voorbij ziet gaan aan mensen die geen woord Nederlands spreken. Dat voelt niet eerlijk als jij al je hele leven in Zaanstad woont. Dat levert gezinsstress op. Meer echtelijke ruzies, slechtere concentratie bij de kinderen op school en bij de ouders op het werk.

De gemeenten lichten alleenstaande minderjarige vreemdelingen uit bij het voorrang verlenen, zegt men, omdat zonder stabiele huisvesting de kans op langdurige afhankelijkheid van sociale voorzieningen voor deze doelgroep toeneemt. Er zullen problemen komen bij het maken van afspraken met woningcorporaties over het huisvesten van deze doelgroep. De negatieve effecten komen terecht op het bordje van gemeenten. onder andere onze burgervader hoopt niet dat de minister hierop aanstuurt.

We mogen toch echter wel aannemen dat alleenstaande minderjarigen niet met voorrang in eengezinswoningen worden gestopt. Daar ligt het probleem denkelijk niet.

Het probleem ligt natuurlijk voornamelijk aan het niet kunnen bouwen van genoeg nieuwe woningen. Dat is onder andere het gevolg van het klimaatgedram van Jan Hammings huidige landelijke partijleider Timmermans toen die nog Eurocommissaris en de eerste vicevoorzitter van de Europese Commissie was. Hele bouwprojecten liggen jaren lang stil omdat er wel eens een enkel voor Zaanstad of Nederland zeldzaam plantje uit zou kunnen sterven door de gevolgen van eventuele stikstofuitstoot. Omdat Timmermans met zijn gedram natuurlijk het beste voorbeeld moest geven liggen de stikstofnormen veel lageren strenger in Nederland dan in de rest van Europa. Dat moet nu ook door de huidige regering rechtgetrokken worden en dan kan er weer fijn ook voor Zaanse gezinnen gebouwd worden.

Deze week werd bekend dat veel mensen uit de Amerikaanse LHBTIQ+ gemeenschap het liefste naar het zo heerlijk tolerante en vrije Nederland willen verhuizen, want de nieuwe Amerikaanse president doet niet aan gendergelijkheid. ‘The land of the free’ gaat niet op voor iedereen aan de overkant van de vijver. Je gaat je afvragen waar die mensen dan gaan wonen en van wie ze dan een urgentieverklaring voor een woning krijgen. Om nog maar te zwijgen over Amerikaanse vrouwen die allemaal baas in eigen buik willen blijven. Amerika gaat namelijk 100 jaar terug in de tijd en Nederland staat bekend als een land waar banen, zorg, huizen en wiet voor het oprapen liggen. Maar, en ik had nooit gedacht het te zullen zeggen, Nederland zit vol. Zelfs voor de eigen bevolking. Er kan geen medelander meer bij. We hebben geen huizen en we moeten ook nog ruimte overhouden om ons nieuw op te bouwen leger op te kunnen laten oefenen. 

Als de burgemeester van Zaanstad nou eens zou zeggen dat Zaanstad vol is. Dat er voldoende aan opvang wordt gedaan en dat er verder niemand van buiten Zaanstad meer bij kan op de enorme sociale huurwachtlijst.

Na 50 jaar van PVDA burgemeesters van buiten wordt het voor Zaanstad wellicht eens tijd voor een Zaanse burgemeester! Een die er ook voor alle Zaanse gewone man en en vrouwen en hun gezinnen is.

Fijne week 

Johan Philips 

De gemeente Zaanstad wil dat burgers gaan meedenken bij te nemen beslissingen en zij willen daar ook iets mee doen. Of liever, dat moet de gemeente. Vanaf 1 januari 2027 is het voor gemeentes verplicht een Participatieverordening te hebben, vanuit de Wet versterking participatie op decentraal niveau. De Omgevingswet schrijft per 1 januari gemeentes verplicht bewonersparticipatie voor bij het ontwikkelen van de Omgevingsvisie, het Omgevingsplan en -programma. Die participatieprocessen moeten kunnen worden getoetst
aan een gemeentelijke kader.

Ook met de wetswijziging Gemeentewet, artikel 150 ‘van Inspraakverordening naar Participatieverordening’ is wil de regering betrokkenheid van inwoners bij uitvoering en evaluatie van beleid van hun gemeente versterken. De wetswijziging is begin voorjaar 2024 vastgesteld. En daarmee moeten gemeentes vanaf 1 januari 2027 een Participatieverordening hebben. 

Dus gingen ambtenaren de straat op en het bleek dat inwoners van Zaanstad hun schouders ophaalden bij dat participatie gedoe. De gemeente komt pas vragen wat wij ervan vinden als het besluit al is genomen. Als de gemeente wel vóór het besluit vraagt wat wij ervan vinden, doen zij niets met onze meningen of suggesties. meedenkmomenten worden georganiseerd als de gewone man/vrouw aan het werk is of op de kinderen moet letten. Dus, of de gemeente nou wil of niet, als er door burgers geparticipeerd moet worden, moet Zaanstad:

– Meer mogelijkheden om deel te kunnen nemen aan participatie, bijvoorbeeld online
– Duidelijkere informatievoorziening en begrijpelijke uitleg over plannen en besluiten
– Eerder betrekken van inwoners en proactieve communicatie, bewoners actief benaderen
– Echt luisteren naar de inwoners en input serieus nemen
– Terugkoppeling geven en transparantie over wat er met de input gebeurd

“We doen niet altijd voldoende met die ideeën en ervaringen van inwoners. Terwijl zij de experts van hun leefomgeving zijn. Ambtenaren komen vaak nieuw in een wijk waar al een hoop is gebeurd.”

Ambtenaren zijn natuurlijk niet allemaal afkomstig uitde gemeente Zaanstad zelf. Dat geeft ook niet, mits zij zich wel een beetje verdiepen in de diverse dorpen en de eigen identiteit die die deelgemeentes hebben. Ik zeg expres deelgemeentes, want stadsdelen zijn het niet. Je bent een Koger, een Zaandijker, Wormerveerder, Krommenieër, Assendelver, Westzaner, Knollendammer binnen de Zaankanters. Als ambtenaren afreizen naar een deelgemeente om daar een gemeentelijk plan voor een buurt of wijk uit te leggen, is het fijn als zij ook iets van de betreffende buurt en de bewoners weten. En inderdaad, elke Zaankanter heeft andere wensen voor het dorp waarin hij woont. Die kunnen ernstig verschillen van de gemeente wil met die buurt of wijk. Dan moet er geluisterd worden.

“Beleid, projecten en uitvoering van beleid worden beter als je beter weet wat bewoners bezighoudt en als je ervaringen en ideeën van belanghebbende en geïnteresseerde inwoners in kaart brengt en meeneemt. 
Het is voor inwoners belangrijk om invloed te hebben op wat een gemeente doet in hun leven en leefomgeving. Soms misschien uit eigen belang maar ook als democratisch recht en invulling van actief burgerschap. Het krijgen en hebben van invloed vergroot betrokkenheid van inwoners bij de omgeving én elkaar.
In het hele proces heeft inlevingsvermogen steeds een plek, in verschillende uitingsvormen, zoals:
a. We zorgen dat we vooraf de geschiedenis en de context van plekken en kwesties weten. 
Waardoor we (mogelijke) sentimenten kunnen plaatsen. 
b. We leven ons in, in de persoon of personen met wie we gaan praten. En stemmen de vraag die we stellen en de manier waarop we die stellen op hen af
c. We stellen ons open op naar de ander(en). We zijn geïnteresseerd en waarderend en 
respecteren diversiteit in denken en ervaren. (Dat mogen we trouwens ook terugvragen van 
de ander(en!)”

Er zullen in de toekomst projecten worden ontwikkeld, waarbij de participatie van burgers verplicht is. Is de burger niet gekend in de ontwikkeling, dan gaat het hele feest niet door en zal er alsnog op de juiste wijze om de bemoeienis van de burgers moeten worden gevraagd.

“Als je inbreng zorgvuldig weegt (individuele belangen tegenover maatschappelijke belangen) en goed uitlegt hoe met die inbreng tot een plan of besluit is gekomen, dan helpt dat bij begrip voor of aanvaarding van een besluit. Ook al zijn mensen niet per se blij met het besluit zelf. Begrip moeten we niet verwarren met draagvlak, in betekenis van inhoudelijke steun voor een besluit of plan.”

Met andere woorden, het begrip zou zomaar van één kant moeten kunnen komen; van de burger. Aan draagvlak heeft de gemeente geen boodschap. We begrijpen u wel, maar u moet ons ook begrijpen.

Toch MOET de burger om de mening en ideeën gevraagd worden. De gemeente MOET u laten participeren. En u, de burger, kan dan niet meer zeggen dat u het niet wist of pas hoorde toen het besluit al genomen was. Na uw participatie kunt u waarschijnlijk wel zeggen dat ze er toch niets mee doen.

Fijne week,

Johan Philips