Gemeente Zaanstad en haar oorlog tegen een kritische oppositiepartij: de slag om de verkiezingsborden

Democratisch Zaanstad bestaat 20 jaar. Onze mede inwoners hebben ons in die tijd leren kennen als een kritisch maar op de inhoud gerichte partij. Veel inwoners en bedrijven weten de weg ook naar ons te vinden over van alles en nog wat maar vooral over problemen die zij met de gemeente ervaren. Helaas zijn wij daardoor veelvuldig het mikpunt van allerlei vormen van tegenwerking van de gemeente, van zowel de ambtelijke organisatie als van het college. Hierbij vormen willekeur, machtsmisbruik, niet nakomen van afspraken en het niet houden van wet- en regelgeving helaas geen uitzonderingen. Hier kunnen wij een boek over schrijven.

Een nieuw hoofdstuk: de slag om de verkiezingsborden

In de aanloop naar de verkiezingen hebben wij, net als andere partijen, een intensieve campagne gevoerd. Met een laag opkomstpercentage en laag vertrouwen in de politiek doen wij ons best zoveel mogelijk mede inwoners naar de stembus te krijgen en duidelijk te maken dat er ook een alternatief is voor de ‘oude politiek’. Eén van de middelen hierbij was het plaatsen van verkiezingsborden. Dit waren sandwichborden die wij, veilig en verantwoord, op diverse plaatsen door Zaanstad hadden geplaatst.

Andere partijen waren hier ook creatief in. Zo hadden wij bijvoorbeeld van de POV ook zelf gemaakte borden gezien en was er van Rosa door de stad heen op diverse plaatsen graffiti te zien (tot op de dag van vandaag). Gesterkt door de uitspraak van onze burgemeester jaren voor de verkiezingen waaruit hij duidelijk blijk geeft dat dergelijke initiatieven passen en toegestaan zijn tijdens verkiezingstijd.

Dwangsom en een permanente oplegging

Vlak na het plaatsen van de borden zijn wij op vrijdagmiddag via whatsapp gesommeerd de borden weg te halen onder druk van een dwangsom. Hiervoor hadden we ongeveer drie en een half uur de tijd en als wij bezwaar wilde maken hadden wij een half uur de tijd om deze in te dienen. Dit daarnaast op zeer intimiderende wijze.

Totaal overvallen hebben wij voldaan aan de eis, ware het niet dat niet alle borden nog traceerbaar waren. Omdat er later toch nog borden bleken te staan, kregen wij de dwangsom a € 3.000 opgelegd. Een enorm bedrag zeker voor een kleine, lokale partij. Ook is er een permanente dwangsom: bij elke volgende ‘overtreding’ volgt tot in lengte van dagen weer een dwangsom.

Maar: afspraak met burgemeester dat plaatsen borden wel mocht!

Alhoewel geschrokken, waren wij toch hoopvol. Immers, de burgemeester had immers impliciet toestemming verleent. Hierom hebben wij de nette weg gevolgd en het probleem via de burgemeester op te lossen. Na lang wachten kwam het college met een op het eerste oog sympathieke oplossing: met een excuus aan handhaving zou de dwangsom van tafel zijn!

Echter, hierbij zat een addertje onder het gras: het voorstel is niet op schrift gesteld en de last onder dwangsom zou blijven staan. Hierdoor konden wij niet akkoord gaan met het voorstel.

Onze hoop dat onze burgemeester zich aan zijn eerdere toezegging zou houden bleek dus ijdel. 

Vervolg: dure advocaat van de gemeente vs vrijwilligers

Reden voor de gemeente om een dure huisadvocaat op de zaak te zetten. Ook hard nodig, want veel uitzoekwerk in spaarzame vrije tijd levert een onthutsend beeld op. Om kort op te sommen, de gemeente heeft in haar handelen meerdere fouten gemaakt:

1. Verkiezingsborden zijn geen reclameborden en zouden dus eigenlijk mogen. De Algemeen Plaatselijke Verordening was hier onduidelijk in. De wordt APV aangepast waardoor verkiezingsborden wel geplaatst mogen worden.

2. De afdeling handhaving stelt bij dergelijke overtredingen alleen handhaven op te treden als er een handhavingsverzoek is. Deze hebben wij opgevraagd, maar blijkt kennelijk niet te bestaan. Oftewel, handhaving heeft zich niet aan haar eigen regels gehouden en heeft onjuist gehandeld.

3. Willekeur: meerdere partijen hadden in de openbare ruimte uitingen geplaats, waarvan 2 huidige college partijen. U mag raden welke partij wel en welke partijen geen handhaving op hun dak hebben gekregen.

4. Beleid: het is beleid dat de begunstigingstermijn bij een last onder dwangsom drie dagen tot een week is. Bij ons was die nog geen drie en een half uur.

5. Onjuistheden in diverse communicatie: er zijn zoveel fouten gemaakt in de communicatie, waarbij plaatsnamen door elkaar worden gehaald, tijden niet kloppen, informatie niet klopt enz. Dit hoeft u niet te proberen in uw aanvragen met de gemeente.

Het verweer

Dinsdag 7 februari jl. mochten wij in verweer bij de externe hoor- en adviescommissie. Voor ons helaas geen onbekenden, want wij hebben ons vaker tot hen moeten wenden. Onze pleitnota kunt u hier vinden. Hierin staat een uitgebreide opsomming van wat hierboven staat weergegeven.

Het college wil zich niet aan de wet- en regelgeving houden

Voor dit college is onze wet- en regelgeving een cafetaria model. Oftewel, er wordt gekozen aan welke wet- en regelgeving wordt voldaan maar ook bij wie.

Maar het college heeft ook al haar conclusie getrokken. Terwijl ze dat wettelijk wel verplicht is, heeft het college aangegeven zich niets van de externe hoor- en adviescommissie aan te trekken.

Het verbaast ons allemaal niets meer, en dat is een treurige conclusie.

NHD 8 februari 2023: