Onderwijs, jeugd en zorg
Democratisch Zaanstad komt op voor menselijke maat in omstreden zorgzaak
Democratisch Zaanstad pleit voor menselijk zorgbeleid na omstreden casus in Koog aan de Zaan. Lees hoe een weduwe haar mantelzorgwoning mocht behouden
Politiek met een hart: casus Koog aan de Zaan als voorbeeld
Democratisch Zaanstad (DZ) blijft de partij die niet alleen opkomt voor rechten van inwoners, maar ook voor de menselijke kant van gemeentebeleid. Dat bleek onlangs opnieuw bij de zaak rond een zorg-aanbouw in Koog aan de Zaan, waar een weduwe dreigde te worden uitgezet.
Wat was er aan de hand?
Een mantelzorgwoning aan de Krokusstraat in Koog a/d Zaan, in 2016 gebouwd met toestemming van de gemeente, kwam onder vuur te liggen toen de bewoner overleed. De weduwe bleef achter en kreeg te horen dat ze moest vertrekken. De rechtbank oordeelde echter dat de gemeente onterecht had gehandeld: er was destijds wél vergunning verleend, en de situatie was menselijk gezien schrijnend.
In 2023 stelde DZ hierover direct vragen aan het college. Onder meer over:
• De oorspronkelijke vergunningverlening en communicatie.
• Of de menselijke situatie van de weduwe voldoende is meegewogen.
• Of het beleid rondom mantelzorgwoningen voldoende duidelijk en uitvoerbaar is.
Zie verder: https://democratischzaanstad.nl/omstreden-mantelzorguitbouw-koog-mag-langer-blijven-staan/?amp=1
De zaak raakt aan een terugkerend patroon: onduidelijke regelgeving, wisselende interpretatie van regels en afspraken en onvoldoende oog voor individuele omstandigheden. Democratisch Zaanstad grijpt deze casus aan om het college op te roepen tot meer:
• Zorgvuldigheid bij het beoordelen van uitzonderingssituaties.
• Vertrouwen in plaats van wantrouwen bij initiatieven van inwoners.
• Heldere communicatie met inwoners over hun rechten en plichten.
Tot slot: beleid dat raakt, moet kloppen
Democratisch Zaanstad blijft scherp op situaties waarin beleid uit de pas loopt met menselijke waardigheid. In dit geval werd voorkomen dat een oudere weduwe op straat kwam te staan. Maar het onderliggende probleem blijft: hoe voorkomen we dat regels tot willekeur leiden?
“Dit is geen unieke zaak. Daarom moet de gemeenteraad hieruit lering trekken en het college ook.”
