Schuldig

Ooit was melk de witte motor. Kreeg je het thuis niet, dan kreeg je het op school. Tegenwoordig moet je je schuldig voelen als je pannenkoeken bakt of ermee ontbijt.

Ooit, nog niet zo heel lang geleden, was het lekker duurzaam om zonnepanelen op je dak te leggen en opgewekte stroom terug te leveren. Alles om klimaatverandering tegen te gaan. Tegenwoordig moet je je schuldig voelen als je dat doet en moet je de omvormer uitschakelen op de zonnigste momenten van de dag.

Ooit gingen we in bad in een zinken teil gevuld met koud water, aangevuld met een pannetje op het fornuis opgewarmd water.  Later onder de douche die werd verwarmd met een keukengeiser en weer later door een kombi-ketel. Tegenwoordig moet je je schuldig voelen als je douche langer dan vijf minuten verwarmd wordt door een superzuinige ketel. En als je op een zonovergoten zomerdag een badje voor je (klein)kinderen vult, moet je je schuldig voelen. Want ondanks de vele regen van het voorjaar is er toch een watertekort.

Ooit hielden gemeente en buurtbewoners de straten schoon en onkruidvrij. Tegenwoordig moet je je schuldig voelen als je door het onkruid wieden de biodiversiteit om zeep helpt.

Ik maak me schuldig aan al die dingen. En ik rij ook nog eens schuldbewust op een elektrische fiets. Gearresteerd zal ik echter niet worden. Als je hier namelijk bij de kroeg klappen krijgt omdat iemand vindt dat je een homo bent en daarbij op drie plekken je oogkas breekt, dan mag je pas twee weken later aangifte komen doen.

Als voor de derde keer je fiets gejat wordt, maar deze keer heb je camerabeelden van de dader, zelfs zijn adres, dan wil de politie de beelden niet zien en mag je online aangifte doen. De overigens bij de Zaanse politie bekende dief wordt echt niet opgezocht en ingerekend.

U en ik hebben dus niets te vrezen. Behalve dan dat je fietsverzekering, energierekening, waterrekening, gemeentelijke belastingen en de melk steeds duurder worden…

Fijne week 

Johan Philips