

Wat een sacherijnen, die Zaankanters.” Sprak de man achter mij in de rij voor de kassa. Ik draaide me om en keek hem glimlachend aan. Bij hemzelf kon er ook geen lachje vanaf. Met een norse blik keek hij terug.
“Moet je al die kwaaie koppen zien.” Zei hij. Inderdaad stonden mensen in zichzelf gekeerd of door het wachten geïrriteerd niet vrolijk te kijken.
“Twee vraagjes, antwoordde ik, u komt niet uit Zaanstad en u bent zelf wel goedgemutst vandaag?”
“Ik kom uit Purmerend, maar woon hier al twintig jaar.” Zei hij.
“Dan bent u ook een Zaankanter én qua gezichtsuitdrukking past u helemaal in het plaatje.” Lachte ik. Ik vertelde dat ik geboren en getogen Zaankanter ben, maar dat ik nooit in de Zaanstreek heb gewerkt. Bijna 25 jaar werkte ik in Purmerend en daar waren de mensen ook niet altijd even vrolijk.
“Ik ben import-purmerender.” Probeerde hij zichzelf er onderuit te kletsen.
“En nu import-Zaankanter.” Ondertussen legde ik mijn pinpas op de pin automaat. Nee hoor, geen bonnetje nodig. “Prettige dag.” Wenste ik het vriendelijk lachende meisje achter de kassa en ik lachte de man vriendelijk gedag.
Zeker vanaf de coronatijd zijn de mensen overal niet meer zo vrolijk als ze in een drukke winkel hun boodschappen moeten doen. Snel, snel en dan die rij bij de kassa ondergaan en wegwezen. Tel daar de achterlijk hoge prijzen voor de boodschappen bij en je blik wordt inderdaad sacherijnig.
Later die middag moest ik met moeder de vrouw onze jaarlijkse coronavaccinatie halen. We hadden kunnen kiezen uit priklocaties in Zaandam, de Koog, of Krommenie. Het werd De Pelikaan in Krommenie. Bij binnenkomst werden we allerhartelijkst verwelkomd door een dame van onze leeftijd. In het priklokaal werkten vriendelijke jongelui van allerlei etnische pluimage. Als deze luitjes nog niet in Zaanstad wonen zouden zij zeker een aanwinst voor de gemeenschap zijn. Zo vrolijk en vriendelijk. Ik heb voor het eerst de naald niet gevoeld toen de jongedame met oost-Europees accent hem in mijn schouder duwde.
Een halletje door naar de wachtkamer om een kwartier te wachten op een eventuele toeval.
De jongeman die de geprikten in de gaten moest houden had een whiteboard gevonden en was met de cliënten galgje aan het spelen. Het werd een gezellig kwartiertje dat voor velen nog uitliep ook. De vaccinatie werd daardoor een uitje.

Misschien moeten ze in de Zaanse supermarkten bij elke kassa een whiteboard neerzetten, zodat de wachtenden Boter Kaas en Eieren kunnen spelen. Wordt het wachten toch nog gezellig.
Fijne week
Johan Philips
ZaanZappen met Johan Philips
Sistah’s in arms
Hoe gaat de Zaanse politiek om met kritiek? Een analyse van burgemeester Hamming en zijn moeizame relatie met directe vrouwen zoals Juliëtte Rot en Eylem Köseoglu.

Naar het buitenland toe gaan Nederlanders nogal prat op hun direct zijn. Niet om de hete brei heen draaien, maar direct en recht door zee zeggen wat je ‘ervan’ vindt. Het liefst gevolgd met hoe jij denkt dat het beter kan. Kritiek leveren dus. Ongezouten.
Wat er naar het buitenland niet bij gezegd word: Nederlanders zijn heel direct, maar kunnen vaak de directheid -de kritiek dus- van anderen niet verdragen.
De burgemeester van Zaanstad is een in Vlissingen geboren Brabander. Behalve dat het weer eens tijd wordt voor een écht Zaanse en liefst gekozen burgemeester, is daar niets mis mee. Zeeuwen staan niet echt bekend om hun directheid. Brabanders wel, maar de burgemeester van onze gemeente kan niet zo goed tegen kritiek en het lijkt erop dat vrouwelijke critici op hem en ‘zijn’ college op vernietigende wijze de mond moeten worden gesnoerd.
Eerst Juliette Rot van DZ, omdat zij gemeentelijk onrecht tegen individuen in Zaanstad durft aan de kaak te stellen. Daar zelfs behoorlijk vasthoudend is. De burgemeester zet je dan graag meer als niet integer. Gooit er onder valse voorwendselen een integriteitsonderzoek tegenaan en dan ook nog eens tegen het gemeentelijk integriteitsprotocol in. Juliette is te direct voor de burgemeester en moet het liefst direct weg.
Zo is dat nu ook met nota bene fractievoorzitter van de Zaanse PVDA, Eylem Köseoglu. Te direct neemt zij het op voor inwoners van Zaanstad. Het interventieteam zou als een soort ‘gemeente binnen de gemeente’ opereren en zich niet aan wettelijke en ethische regels zouden. Onderzoek werd tegengewerkt, ambtenaren onder druk gezet en medewerkers werd op het hart gedrukt niets op schrift te zetten omdat het anders openbaar gemaakt zou kunnen worden.
De burgemeester woedend, want die aanpak valt direct onder zijn verantwoordelijkheid. Potverdorie weer zo’n direct vrouwtje dat hem voor joker dreigt te gaan zetten. Een onderzoek naar de werkwijze van het interventieteam wil hij niet. PVDA of niet, Köseoglu moet weg.
En nu doet Eylem een stap terug tijdens de laatste raadsvergadering van het politieke jaar. Zal burgemeester Hamming de PVDA Zaanstad een beetje de voor hem juiste richting in hebben gekletst? Het zal mij niet verbazen.
Direct ‘in your face’ zal deze Zeeuwse Brabander zoiets niet doen. Hij zal aan wat touwtjes hebben getrokken. En andere, ooit zo directe Zaanse college partijen, steunen hem daarbij.
Opeens zijn Köseoglu en Rot in zeker opzicht ‘sistah’s in arms’. Het kan raar lopen in het directe Zaanstad.
Fijne week
Johan Philips

ZaanZappen met Johan Philips
Zaans Centrum voor de Kunsten
Moet een Zaans Centrum voor de Kunsten focussen op beeldende kunst of op culturele activiteiten? Een pleidooi voor échte kunst, zonder het ‘culturele gedoe’. Lees waarom kunst en cultuur niet hetzelfde zijn.

Een Zaans centrum voor de kunsten.Daarbij denk ik aan beeldende kunst. Schilderkunst, sculpturen. Ook lekker wegdromen bij een mooi geschilderd tafereel. Jezelf in het getoonde plaatje zien. Kijken naar hoe anderen, kunstenaars, de regio ooit zagen en hoe hedendaagse kunstenaars het nu zien.
Ik denk dat je dan meer affiniteit met de Zaanstreek kweekt bij de jeugd, hun ouders en grootouders. meer trots op de mensen die de Zaanstreek hebben gemaakt tot wat het nu is, of wat het had kunnen zijn.
Maar nee, een centrum van de kunsten moet een plek waar kinderen kunnen experimenteren met koken, podcasts maken. Dans- en theaterlessen. Poppodia.
Er moest zonodig een cultuurcluster komen. Fluxus hier, Fluxus daar. Het was jaren geleden een hoop gesteggel. Gedonder in de raad, burgers die extreem voor of extreem tegen waren. Het gebouw kwam er niet. Fluxus maakt er een zootje van, met veel ontevreden muziekleraren tot gevolg.
Ik krijg het gevoel dat de gemeente van Fluxus af wil. En nu moet Fluxus aan de kant voor een CvdK. Wordt het weer eenzelfde verhaal onder een andere naam?
In het Zaans Museum vind je weinig kunst. Het is meer industriële geschiedenis. Ook belangrijk, want ook dat heeft de Zaanstreek gemaakt. Maar kunst staat wat mij betreft niet vast aan cultuur. Cultuur beleven en leren, podcasts maken, doe je maar bij Fluxus. En koken leer je van je ouders.
Kunst beleven en experimenteren in een Centrum voor de Kunsten, dat zie ik wel zitten. Een mooi gebouw. Een museum. Met echte kunst en zonder dat culturele gedoe.
ik ben voor. En waarschijnlijk te ouderwets.

Een Zaanse Monet. Voor in het nieuwe CvdK
Fijne Week
Johan Philips
ZaanZappen met Johan Philips
Het 750 jaar bestaan
Een nostalgisch lied over het verdwijnen van de Amsterdamse cultuur, Mokums dialect en tradities rond het 750-jarig bestaan. Lees de emotionele ode aan een veranderend Amsterdam.

Afgeleid van ‘d’r is een Amsterdammer dood gegaan’ van Manke Nelis. Dat lied was voor het 700 jaar bestaan gemaakt.
In 50 jaar tijd zijn de meeste Amsterdammers vertrokken, is de meest gekozen jongensnaam Mohammed en spreekt men Goois in de Jordaan. En Engels in de straten. Ik hoorde dat lied en van het dansfeest op de A10. En toen kwam dit eruit:
D’r is een Amsterdammer weggegaan
Hij miste erg zijn eigen taaltje
Hij kreeg zijn pikketanissie niet meer van tante Sjaan
Daarom kwam voor hem de punt niet meer bij ‘t paaltje
De makelaar gebeld
en aan de Zaan beland
Hij kon ook nog kiezen voor een woning daar in Flevoland
De mazzel dan, u kent dat wel, hij’s wieberig gegaan
En allemaal zo rond het 750 jaar bestaan
D’r is een Amsterdammer weggegaan
Mokum is echt naar de filistijnen
Die Gooische R in de Jordaan
deed zijn Mokums thuisgevoel verdwijnen
Bij de Wester stond hij stil, gaf zijn tranen vrije loop
Heel even maar, hij loopt liever met gevoelens niet te koop
Maar met zijn vertrouwde mokum was ‘t wel gedaan
En allemaal zo rond het 750 jaar bestaan
D’r is een Amsterdammer weggegaan
Hij liet zijn hondje plassen op de wallen
Er kwamen heel veel vreemdelingen aan
En kijk hoe ze de stad verknallen
De voertaal Engels, dronken zwervers in Centraal
Halsema mag het houden allemaal
De Mokumse cultuur voorgoed vergaan
En allemaal zo rond het 750 jaar bestaan
D’r is een Amsterdammer weggegaan
Die hoek is leeg daar in het stam cafeetje
Geen mens die nog aan hem denkt, ze zijn gegaan
Hij mist z’n stad iedere dag nog wel een beetje
Geen Nederlands meer op ‘t rak,
hij was er niet meer blij
Nu staat hij met klompen aan z’n voeten in de klei
Je kunt er niet omheen, je moet er even stil bij staan
En allemaal zo rond het 750 jaar bestaan.
Fijne week
Johan Philips

- Nieuws2 maanden geleden
De Zaanse Schans verdient beter – Waarom de stem van ondernemers telt
- Mensen met een verhaal2 maanden geleden
De Zaan Kleurt Rood
- Nieuws1 maand geleden
Help Juliëtte Rot in haar strijd tegen onrecht – Steun de crowdfunding voor de contra-expertise!
- Nieuws1 maand geleden
Prof. Dr. Em. de Vries ontkracht integriteitsonderzoek naar Juliëtte Rot
- ZaanZappen met Johan Philips2 maanden geleden
Drie kleine kleutertjes
- GR20264 weken geleden
Leden spreken unaniem vertrouwen uit in Juliëtte Rot
- ZaanZappen met Johan Philips2 maanden geleden
Lang leve de vrijheid
- ZaanZappen met Johan Philips1 maand geleden
Even naar de WC